Wobec zatrudnionej kobiety w ciąży na pracodawcy spoczywają dodatkowe obowiązki. Pracownic w takim stanie nie można zatrudniać w godzinach nocnychjak również w godzinach nadliczbowych.
Ciąża a praca w godzinach nocnych
Przez porę nocną rozumie się pracę w godzinach od 21.00 do 7.00 rano. Należy pamiętać o tym, że nawet uzyskanie od pracownicy zgody na pracę w godzinach nocnych nie daje prawa do świadczenia przez nią takiej pracy. Jeśli dotychczas pracownica wykonywała pracę tylko w tych godzinach, obowiązkiem pracodawcy jest przeniesienie pracownicy na stanowisko świadczenia pracy w porze dziennej. Jeśli nie ma takiej możliwości, pracodawca zobowiązany jest do zwolnienia kobiety z obowiązku świadczenia pracy przez okres ciąży.
Jeśli przeniesienie pracownicy powoduje zmianę warunków pracy takich jak: skrócenie czasu pracy, obniżenie wynagrodzenia, pracownicy przysługuje dodatek wyrównawczy. Od momentu przedstawienia pracodawcy zaświadczenia lekarskiego o ciąży, taka pracownica podlega ochronie.
Ciąża a praca w godzinach nadliczbowych
Pracownica w ciąży nie może wykonywać pracy w godzinach nadliczbowych. Pracodawca nie ma też prawa wysyłać pracownicy na delegacje poza stałe miejsce pracy ani nie ma prawa zatrudnić jej w przerywanym systemie czasu pracy.
Pracownik wychowujący małe dziecko
Pracownica wychowująca dziecko do wieku czterech lat również nie może pracować w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych, w przerwanym systemie czasu pracy jak również pracodawca nie może takiej pracownicy delegować poza stałe miejsce pracy.
Urlop macierzyński
Pracodawca względem pracownicy w ciąży jest zobowiązany do udzielenia jej urlopu macierzyńskiego w wymiarze:
- 20 tygodni jeśli spodziewa się jednego dziecka;
- 31 tygodni w przypadku urodzenia dwojga dzieci przy jednym porodzie;
- 33 tygodni jeśli pracownica spodziewa się trójki dzieci przy jednym porodzie;
- 35 tygodni w przypadku urodzenia czworga dzieci przy jednym porodzie;
- 37 tygodni jeśli spodziewa się pięciorga dzieci lub więcej przy jednym porodzie.
